وانا ف حض .ن جوزى

اشرف: بقولك انا مش فايق دلوقتى ودماغى تعبانه ومش عارف افكر وخلاص زهقت من كل حاجه
اميره: انت متأكد ان محدش يعرف الموضوع ده غير الداده

اشرف: اه بس معرفش معرفش معرفش
اميره: تعالى نقعد فى اى كافيه بعيد عن الڤيلا عاوزه اتكلم معاك لوحدنا انت عارف سومه قاعده هناك

طلبوا ليمون وابتدى اشرف يتكلم وقال لأميره صدقينى انا عمرى ما حسيت ان عونى ابويا وعلى طول كان بيعاملنى من صغرى معامله سيئه وكان بيزلنى وانا لوحدى وعلى طول كان بيهددنى ان هيقول لسومه ولماما انى مش ابنه

 لدرجه فكرت ان لو سومه وماما عرفوا اموت نفسى انتى طبعا عارفه سومه بالنسبه ليه ايه ربنا العالم انها هى وماما كانوا كل حاجه ليه لحد ما ماما ماتت وكل حاجه اتغيرت وبعد موقف معين هو اتغير معايا وبقينا كويسين وياريت متسأليش دلوقتى علشان مش قادر احكى

اميره: هى حماتى كمان متعرفش نسيت مرات عونى بيه

وفعلا طلع على اوضته واميره اخدت حبيبه وطلعت وراه لأنها عارفه ان اشرف مضايق وتعبان نفسيا ودخلت على أشرف الاوضه وقالت لأشرف هنيم حبيبه بس اشرف نام بهدومه وكان تعبان من يوم مرهق والباب خبط واميره قامت تفتح لاقت سومه فى وشها
سومه: ايه فى ايه مالكم دى الساعه لسه 9 بالليل وبعدين انتى سبتى الاكل فالمطبخ ومشيتي ورا جوزك هو انتوا كنتوا فين كل ده بس اميره ارتبكت

 وقالت لسومه انا معرفش اشرف راح فين إنما أنا جالى تليفون ان ماما تعبت شويه وروحت عليها على طول وكلمت اشرف يجى ياخدنى

سومه: وطنط كويسه دلوقتى
اميره: الحمد لله
سومه قالت طيب يا حبيبتى انا هنزل وياريت تنزلى تقعدى معايا شويه