بسمھ
قمر : دلوقتي انت مش فى اوضتك لوحدك انت هنا فى اوضتى
فهد پضېق : وبتهيألى انتى مراتى وبعدين احنا بكرة لازم نكون متممين جوزنا عشان الوصية
قمر پټۏټړ : لازم يعنى
فهد وهو بيفك زراير قميصه وبيروح عندها وبيقرب منها وقمر اتوترت جدا من الحركة دى
فهد وهو بيهمس جنب ودنها: اوماال يعنى هنجيب لى ابويا العيل ازاى بالبلوتوث مثلا
قمر پټۏټړ وهى قلبها بينبض بسرعة من قربه وبتحاول تاخد نفسها: اب ابعد لو سمحت
فهد وهو بيديها منديل : امسكى امسحى عرقك دا كله عشان قربت كدا اوماال بكرة هتعملى ايه
قمر : على فكرة انت قل'يل الادب
فهد وهو بيمسك ايدها جامد وبعصبية: بقولك ايه طولة لسان مش عايز متغلنيش اقلبلك على وشى التانى انتى اصلا لو ماشية قدامى استحالة ابصلك لانك مش النوع اللى احبه انما اعمل ايه لى ابويا اللى دبسنى فيكى
قمر : اااه ايدى وجعتنى سيب ايدى
فهد ساب ايدها وبعد عنها ونام على السرير
فهد : النور دا بيطفى منين عايز انام
قمر : انا بخاف من الضلمة عندى فوبيا lلاماكن المغلقة واللى مفيهاش نور
فهد : خلاص خلاص انتى هتحكيلى قصة حياتك نامى واسكتى
قمر : انت بتؤمرنى فى بيتى
فهد بعـ،صبية: نامى يا قمر عشان يطلع عليكى صبح
قمر بخۏف : هتعملى ايه يعنى
فهد حصرها بأيده وبخبث : هجيب لى ابويا العيل انهاردة
قمر بخجل ۏټۏټړ وهى بتنام: تصبح على خير
فهد وقتها ابتسم عليها ونام
فى الصباح فى ڤيلا فريدة الناصروى
سارة بدموع: يعنى ايه اتجوز يا ماما طب وأنا
فريده: ممكن متعطيش ما انا قولتلك سبب جوزاه
سارة : ما هو ممكن يحبها
فريده: انتى عارفه ان فهد محبش ولا هيحب غيرك فاطمنى كلها سنة وهيطلقوا وهيبقى معاكى انتى
سارة : هنشوف
عند قمر وفهد
عاصم خبط على الباب وفهد صحى وبص على قمر ولاقها لسه نايمة
فهد قام لبس قميصه وفتح الباب
عاصم : الفطور يا ولدى
فهد : تعبت نفسك ليه طيب
عاصم : انتوا لسه عرسان جداد وبعدين مفيش تعب ولا حاجه هى قمر لسه نايمة
فهد : ااه
عاصم : هى قمر كدا نومها تقيل يلا انا هروح افطر انا بقى
فهد ببأتسامة: شكرا جدا ليك قمر لما تصحى هنفطر وحضرتك جهز نفسك عشان هنسافر
عاصم : تمام يا والدى
فهد حط صنية الاكل على التربيزة
فهد وهو بيبصلها: عاملة زى الملايكة وانتى نايمة بس اما بتصحى لسانك بيبقى اطول منك
فهد : قمر يا قمر قمرررررررررر
فهد پضېق: هو فيه نوم كدا بجد
جاب كوبايه الميه ورشها عليها
